Zorrien estatuan egon naiz!

Gabonak eta 2009 iraungitzear dauden egun honetan, portatil txikiaren aurrean jartzea erabaki dut, azken egun hauetan bizi izan ditudan zenbait experientzi zuek guztiokin berbizi nahi baititut. Urtebete batek askorako ematen du, argi eta ilun asko daude baina zorionez azken hauek garaile atera dira eguneroko jardunaren gudan.

Abenduaren 26an Londresera habitu ginen azken urteotan nire bizitzan bidaikide kuttuna eta ni. Bi urte pasa dira iada Olentzerok nire bizitzako opari ederrena egin zidanetik… zaila izango da honelakorik hobetzea!

Bertan 4 egun zoragarri igaro ditugu Britania Handiko hiriburuko hainbat auzo esanguratsu ezagutuz; Coven Garden, Soho, Canden Town, Piccadlly,Westmister… denetarik egiteko aukera izan dugu, ohikokoak diren zenbait argazki atera, metroan ibili, bi museo ederretako pasiloetan galdu,e.a…

Bertako museoetaz bi hitz soilik: bata dohain sartzen zarela, ea hemen ingurukoek antzeko jarrera hartzen duten eta bestea National Galleryn Van Gogh-en “girasoles” ikusteko pribilegioa baita Britsh Museumen ingelesek lapurtutako aintzinako zibilzazioen zenbait harri bitxi ikustea.

Baina bidaia honek zerbait ikusiarazi badit mundo honetan bizi garen kultur aniztasuna da. Entzuna neukan Londres oso hiriburu kosmopolita omen zela baina bertan ikusitakoak aurreikuspenak oso txiki utzi ditu. Kontuan hartu behar dozena bat miloi biztanle bizi direla hala ere kaletan dabilen jendetza handia izateaz gain kolore anitzetakoa da. Begiak soilik ikusten zaizkion emakume muslumana, indioak eta Asiar pila, beltzak, txuriak, …

Hainbeste jenderen artean ibiltzeak zenbait momentutan itolarria senitzera eraman ninduen… badakizue jende askoren artean ibiltzea ez dudala oso gogoko baina irteera honetan garaile atera naiz. Gizakiak daraman bizi erritmoa gehiegizkoa da eta bertan ikusitakoak uste hau egi bihurtu du. A ze abidura, a ze zoramena ¡ bazirudien hainbeste jende ez ginela kale horietan sartzen eta batak bestearen ukalondoa sentitzen genuen ; guztia “sorry…” batekin konpontzen zuten gainera. Orduzkeroztik niretzako Britainia Handia zorrien Estatua da.

Marrutxipira iritsi eta hurrengo egunean urteroko usadioari jarraituz San Silbestrean atera nintzen. Karrera mota hauek egin behar ditudanean beste bidailagun batekin egoten naiz. Batzutan gertu , bestetan lanpetuta baina nirekin egoteko beta hartzen duena. Duela urte batzuk izan nuen beregana urbiltzeko aukera eta lasterketatan bezala bere babesa eta laguntza eskeintzeko prest dago beti. MILA ESKER!

Bizitzaren metafora zen urteko azken egunaren froga. Berarekin solasean nindoan eta bat batean beste lagun handi batekin topatu ginen. A ze hiru mosketero! Gutxienekoa egin genuen denbora da baina urtero honela bukatu nahi dugu elkarren babesean eta elkarren berri izanez.

Hasiko den urte honi bi gauza eskatzen dizkiot: ez dadila izan aurtengoa baina okerragoa eta ahal den neurrian E.M sailkapenean eta joku mailan gora egitea.AUPA ESTANKO!

P.D: Datorren astebukaeran bi partidu ditugu, adi eta ea ondo hasten dugun urtea!